فريور: (دساتیر) راست، درست. [از برخاسته‌هاي فرقه آذركيوان ـ برهان چ. معين].

فَضل: (عربي) 1- برتري در دانش، اخلاق و هنر؛ 2- دانش و معلومات؛ 3- لطف و توجه و رحمت و احسان (كه از خداوند مي‌رسد)؛ 4- (در قديم) افزوني، زيادتي؛ 5- سخاوت و بخشندگي؛ 6- (اَعلام) 1) فضل ابن سهل: [قرن 1 و2 هجری] وزیر ایرانی مأمون از مردم سرخس، ملقب به ذوالریاستین، که به دست مأمون مسلمان شد و به فرمان او در حمام کشته شد؛ 2) فضل ابن نوبخت: [200 هجری] دانشمند ایرانی، مترجم کتابهای پهلوی به عربی و مؤلف کتابهایی در نجوم؛ 3) فضل برمکی: [147-193 قمری] وزیر هارون‌الرشید [178 هجری] و برادر رضاعی او. والی خراسان [178 هجری] در زندان هارون درگذشت.

فضل‌الله: (عربي) 1- بخشش خدا؛ 2- (اَعلام) 1) (= فضل الله حروفی): [740-804 قمری] بنیانگذار آیین حروفیه؛ 2) فضل‌الله سربداری: امیر [748 هجری] سربداران برای هفت ماه.

فَلاح: (عربي) رستگاري، نيك انجامي، سعادت.

فهيم : (عربي) (= فهميده)، فهميده.

فياض : (عربي) 1- (در قديم) جوانمرد و بخشنده؛ 2- داراي آثارِ مفيد، پر بركت.